Religiozni ljudi imaju drugačiji odnos prema svetu oko nas od onih koji ne veruju. Njihovi prioriteti umnogome se razlikuju od prioriteta onih koji smatraju da je ovaj život, koji sada živimo, sve što imamo. S aspekta ubeđenja takav pristup je normalan, jer vernici žive za ono što će da nastupi nakon smrti.
Ipak, to ne mora da znači da se svi vernici, makar i iz iste verske zajednice, slažu po svim stavovima o ovom životu. Jedno od pitanja koje donosi podelu mišljenja među vernicima je i odnos prema vlastima i politici uopšte. Osnovna dilema ovde je kakav stav zauzeti prema onima koji vladaju državom, ali i prema celokupnom sistemu koji njom upravlja.
Među onima koji veruju da je Biblija Božija reč koplja se najviše lome oko načina tumačenja tekstova koje su zapisali apostoli Petar i Pavle. U Rimljanima poslanici Pavle piše:
„Svaka duša da se pokorava vlastima koje vladaju; jer nema vlasti da nije od Boga, a što su vlasti, od Boga su postavljene. Tako koji se suproti vlasti suproti se naredbi Božijoj; a koji se suprote primiće grijeh na sebe. Jer knezovi nijesu strah dobrijem djelima nego zlijem. Hoćeš li pak da se ne bojiš vlasti, čini dobro, i imaćeš hvalu od nje; jer je sluga Božij tebi za dobro. Ako li zlo činiš, boj se; jer uzalud ne nosi mača, jer je Božij sluga, osvetnik na gnjev onome koji zlo čini. Tako se valja pokoravati ne samo od straha nego i po savjesti. Jer zato i poreze dajete; jer su sluge Božije koje su za to isto postavljene.” (Rimljanima 13:1-6).