Deveto poglavlje Jovanovog jevanđelja govori o Hristovom susretu s mladićem koji je bio slep od rođenja.
„I prolazeći vidje čovjeka slijepa od rođenja. I zapitaše ga učenici njegovi govoreći: Ravi! ko sagriješi, ili ovaj ili roditelji njegovi, te se rodi slijep? Isus odgovori: ni on sagriješi ni roditelji njegovi, nego da se jave djela Božija na njemu.” (Jovan 9:1-3)
Hristovi učenici očigledno su imali pogrešnu predstavu o tome zašto se neko rađa s telesnim manama. Njihov način zaključivanja, koji su verovatno poprimili iz svog religioznog okruženja, očekuje ličnu krivicu za zlo koje se na nekom ispoljilo. Budući da se ovaj čovek rodio slep, a da je kao takav produkt svojih roditelja, onda bi, ako prihvatimo da je to posledica nečije lične krivice, slepilo koje se na njemu pokazalo moralo da bude uzrokovano njegovim ili njihovim grehom. Čudno je da su uopšte razmatrali mogućnost da je to posledica njegovog sopstvenog greha, jer pre rođenja nije imao prilike da sagreši.
Kako Hristos odgovara? Prvo što Hristos kaže je da zlo ili nesavršenosti koji se dešavaju na ovom svetu ne moraju biti posledica onih na kojima se oni ispoljavaju. Drugim rečima, u grešnom okruženju, zlo može da zadesi čoveka, a da to nije njegova lična krivica.